Ciekawe przypadki

Anaplazmoza może być wywołana przez dwa rodzaje mikroorganizmów zaliczanych do riketsji: Anaplasmaphagocytophilum, która atakuje granulocyty oraz Anaplasmaplatys, która atakuje płytki krwi. Oba gatunki przenoszone są przez popularne w Polsce kleszcze z rodziny Ixodes. Choroba występować może u wielu gatunków zwierząt, m. in. psów, kotów, koni, bydła, a także u ludzi. Objawy kliniczne zależą od rodzaju infekcji. Ostra faza infekcji trwa od jednego do kilku dni. Objawia się gorączką, posmutnieniem, brakiem apetytu i uogólnioną bolesnością mięśni. Objawy mogą się pojawić już w 1-2 tygodnie od kontaktu z zakażonym kleszczem. Przewlekła faza infekcji jestdługotrwała infekcja i trwa od jednego do kilku miesięcy. U psów najczęściej zauważanym przez właścicieli objawem jest ból stawów i kulawizna, które są spowodowane przez poliartritis, czyli zapalenie wielostawowe. Możliwe są też wymioty, biegunka i objawy ze strony układu oddechowego, takie jak kaszel i ciężki oddech. Rzadko dochodzi do zapalenia opon mózgowych. Anaplasmaplatys wywołuje cykliczną małopłytkowość (płytki krwi spadają poniżej 20 tys./μl). Najczęściej objawy są łagodne, ale możliwe są spontaniczne krwawienia i pojawienie się na skórze i błonach śluzowych wybroczyn. W celu rozpoznania wykonuje się badanie morfologiczne krwi i rozmaz krwi w którym to możemy znaleźć morule czyli ciała wtrętowe pasożytów. Dominującą zmianą w badaniach krwi jest małopłytkowość, która występuje u ok. 80% chorych psów. Inne nieprawidłowości dotyczą obniżonej lub podwyższonej liczby limfocytów. Testy serologiczne są dostępne w niektórych lecznicach weterynaryjnych* oraz w dużych laboratoriach weterynaryjnych. Dostępny w lecznicach szybki test SNAP wykrywa anaplazmozę już w 8 dni po zakażeniu.


Zapalenie opon mózgowych na tle zakażenia anaplazmaphagocytophilum. Porażenie wiotkie, zapalenie wielostawowe, oczopląs.


Pacjent się stabilizuje ale nadal ma zaburzenia równowagi.


10 dzień leczenia. Pacjent idzie do domu

Babeszjoza nazywana także piroplazmozą to jedna z wielu chorób przenoszonych przez kleszcze, która stanowi potencjalne zagrożenie dla  zdrowia i życia zwierząt, a także ludzi.Za wystąpienie babeszjozy u naszego psa są odpowiedzialne wewnątrzerytrocytarne pierwotniaki z rodzaju Babesia, głównie dwa rodzaje: Babesiacanis i Babesiagibsoni, które to przenoszone przez kleszcze trafiają do krwi naszego zwierzęcia, gdzie namnażają się wczerwonych krwinkach. Te insekty atakują głównie na przełomie marca i kwietnia a pozostają aktywne do późnej jesieni. Za groźne gatunki kleszczy uważa się: kleszcza łąkowego (Dermacentorreticulatus), kleszcza psiego (Rhipicephalussanguineus) i kleszcza pospolitego (Ixodesricinus). To właśnie one odpowiedzialne są za przenoszenie pierwotniaków i występowanie babeszjozy. Choroba przebiega dosyć podstępnie, a początkowo objawy niczym nie różnią się od zwykłego przeziębienia. Obserwuje się gorączkę, apatię, spadek apetytu, zmniejszone pragnienie. Często zarażone zwierzęta są po prostu smutne, nie chcą wychodzić na spacer, leżą w kojcu i słabo reagują na bodźce zewnętrzne. W miarę rozszerzającej inwazji pojawia się bladość błon śluzowych, powiększenie węzłów chłonnych, a lekarz do którego trafia zwierzę odnotowuje niedokrwistość, spadek ilości hemoglobiny we krwi, wzrost poziomu transaminaz wątrobowych, czy podwyższenie parametrów nerkowych. Wraz z postępującym rozpadem krwinek czerwonych dochodzi do wystąpienia tzw. hemoglobinurii - mocz zmienia kolor na rdzawo-brązowy, ze względu na zawartą w nim krew. Pojawiają się wymioty, biegunka. Gdy proces chorobowy się zaostrza, a postępująca lawina uszkodzeń nerek i wątroby gwałtownie przyśpiesza, może dojść do zatrzymania oddawania moczu i zażółcenia widocznych błon śluzowych, spojówek, skóry małżowin usznych, pach czy pachwin. Powikłana babeszjoza może doprowadzić do zmian w układzie nerwowym, problemów w oddychaniu, a nawet śmierci. Szybko i trafnie postawiona diagnoza z reguły prowadzi do wdrożenia odpowiedniego leczenia, a w konsekwencji do wyzdrowienia naszego pupila.


Ostra niewydolność nerek na tle babeszjozy. Apatia, brak apetutu, Gorączka 40,5 , krwiomocz.


Widoczne babeszje wewnątrz krwinek czerwonych.

Chłoniak jest jednym z najczęstszych nowotworów u kotów. Dotyka koty w każdym wieku, młodsze najczęściej są seropozytywne na wirus kociej białaczki. Objawy są bardzo niespecyficzne. Utrata masy ciała, biegunki mogą sugerować zarobaczenie. Przeglądowe badanie usg i pobranie materiału metodą biopsji cienkoigłowej z zajętych węzłów chłonnych potwierdza lub wyklucza obecność chłoniaka. Chemioterapia jest leczeniem z wyboru.


Chłoniak jelitowy. Materiał pobrany metodą biopsji cienkoigłowej

Cukrzyca to choroba związana z zaburzeniami gospodarki białkowej, tłuszczowej i węglowodanowej. W jej przebiegu dochodzi do niedoboru insuliny (hormonu wytwarzanego przez komórki β trzustki), co prowadzi do wzrostu stężenia glukozy we krwi.Do ras predysponowanym do wystąpienia cukrzycy są: keeshound, jamnik, sznaucer średni i miniaturowy, bichony, szpice, pudle miniaturowe, beagle. Na cukrzycę zapadają zwierzęta w wieku 4-14 lat (średnio 7-9). Chorują częściej suki niż psy. Do objawów towarzyszących cukrzycy zaliczyć możemy: wzmożone pragnienie, nasilone wydalanie moczu, gwałtowna utrata masy ciała, wzmożony apetyt. Dodatkowo może pojawić się: brak apetytu, wymioty, apatia, osowiałość, zaćma cukrzycowa, stłuszczenie wątroby, infekcje układu moczowego, zapalenie trzustki (jeśli nie ono było powodem cukrzycy ). Diagnozowanie cukrzycy u psów, przebiega przede wszystkim w oparciu o dane uzyskane od właściciela, badania laboratoryjne, badania RTG, USG. Do objawów cukrzycy zaliczamy: zwiększone pragnienie i zwiększona ilość wydalanego moczu (poliuria/polidypsja) zwiększony apetyt i jednoczesny spadek masy ciała i osłabienie. Zaćma występuje u 75 % psów.Główną składową schematu leczenia cukrzycy jest podawanie insuliny, pozostałe elementy terapii dobiera lekarz prowadzący. Do właścicieli natomiast należy dbanie o odpowiednią dietę i aktywność fizyczną zwierzęcia. Najważniejsze jest wyznaczenie stałych pór karmienia i dostosowanie ich do schematu podawania insuliny. Z diety psów chorych na cukrzycę należy usunąć posiłki miękkie i wilgotne. Zwierzę powinno być karmione posiłkami o stałej wartości energetycznej, bogate w białko, łatwostrawne węglowodany oraz włókno surowe ( dostępne są karmy komercyjne dla psów chorych, dostępne w sprzedaży w każdej lecznicy). Psy otyłe powinny otrzymywać karmę o zmniejszonej kaloryczności, natomiast psy chude bardziej kaloryczne posiłki, jak również należy unikać głodówki u tej grupy zwierząt (dochodzi do nasilenia kwasicy ketonowej). Uważa się także, że codzienny, intensywny wysiłek fizyczny wspomaga leczenie cukrzycy.

Enteropatia białkogubna to zaburzenie polegające na nadmiernej utracie białka do światła przewodu pokarmowego, prowadzącego do obniżenia poziomu albumin i globulin w surowicy krwi a co za tym idzie do obniżenia ciśnienia onkotycznego krwi a to z kolei prowadzi do gromadzenia się płynu w jamie otrzewnej – wodobrzusza. Przyczyny tej choroby są różne: alergie pokarmowe, ciała obce, choroby zapalne jelit czy choroba nowotworowa , najczęściej chłoniak jelitowy. Typowe objawy to przewlekła biegunka i utrata masy ciała.

Mastocytoma jest nowotworem złośliwym wywodzącym się z komórek tucznych i jednym z najczęściej występujących nowotworów u psów w średnim wieku ( chociaż są przypadki nowotworu u psów młodych).Rasami predysponowanymi są: boksery, buldogi francuskie, labradory, shar-peie, chociaż nowotwór może wystąpić nawet u piesków nierasowych. Pojawia się jak guzki skórne zwykle pojedyńcze lub rozsiane dobrze zróżnicowane najczęściej niepokryte włosem. Ze względu na to że komórki guza uwalniają histaminę bardzo często objawom skórnym towarzyszy intensywny świąd powodujący ciągle drapanie się. Oprócz zmian skórnych mogą pojawić się również wymioty , biegunka, niedokrwistość jak i bóle brzucha. Leczeniem w z wyboru jest zabieg chirurgiczny i usunięcie zmiany z dużym marginesem.


Komórki atypowe – mastocytoma dobrze zróżnicowany. Materiał pobrany metodą biopsji cienkoigłowej.


Zmiana na lewej nóżce. Guzek pojawił się 2 tygodnie przed wizyta w klinice. Zmianie towarzyszył silny świąd


Mastocytoma. Zmiana skórna na tylnej łapce. Materiał pobrany metoda biopsji cienkoigłowej

Nadczynność kory nadnerczy jest często występującym zaburzeniem hormonalnym. Jest jednym z najczęściej opisywanych schorzeń endokrynologicznych u psów u kotów. Stanowi zespół objawów klinicznych wynikających z nadmiernego i długotrwałego oddziaływania na organizm zwiększonego stężenia glikokortykosteroidów (głównie kortyzolu) - hormonów produkowanych przez nadnercza. Występuje u psów między 2-16 rokiem życia, zwykle w wieku 6-9 lat. Nie ma rasy szczególnie predysponowanej do wystąpienia choroby, ale zwiększone ryzyko wykazują: pudle, jamniki, boksery, owczarki niemieckie, niektóre terriery. Choroba rozwija się powoli, od kilku miesięcy do nawet kilku lat. Objawy mogą nasilać się co jakiś czas, okresowo zanikać i powracać. Nie zawsze widoczny jest typowy, całościowy obraz choroby, może wystąpić tylko część objawów. Symptomy hiperadrenokortycyzmu to: poliuria i polidypsja (PU/PD) - wzmożone oddawanie moczu i zwiększone pragnienie są najczęściej występującym objawem klinicznym (80-85% przypadków). Polifagia, czyli nadmierny apetyt (60-90% przypadków), powiększenie obrysu brzucha - tzw. obwisły brzuch, w wyniku osłabienia mięśni, otłuszczenia i powiększenia wątroby (70-90% przypadków). Zmiany skórne to wyłysienia - zwykle symetryczne obustronne, na tułowiu (60% przypadków), ścieńczenie skóry uwidaczniające podskórne naczynia żylne. Ponadto wsytęują zaskórniki, nadmierna pigmentacja, wapnienie skóry, wtórne stany zapalne skóry. Często występuje nasilone zianie. Objawy neurologiczne, mogące wskazywać na duży guz przysadki - macroadenoma (10-20% przypadków) czego rezultatem są zmiany w zachowaniu, otępienie, zaburzenia orientacji, drgawki, niezborność ruchów i niedowłady, ślepota, zaburzenia przedsionkowe.




10 letni pies bolończyk z nadczynnością nadnerczy. Widoczny powiększony obrys brzucha, skóra na brzuchu pokryta zaskórnikami.

Niedoczynność tarczycy związana jest z niedostatecznym wytwarzaniem i wydzielaniem hormonów tego narządu, co prowadzi do wieloukładowego zaburzenia przemiany materii. Uznawana jest za jedno z najczęściej występujących zaburzeń hormonalnych u psów. Większość przypadków niedoczynności tarczycy spowodowana jest uszkodzeniem tego gruczołu. Choroba ma charakter przewlekły i przez długi czas może rozwijać się bez widocznych objawów klinicznych. Chorują zwykle psy w średnim i starszym wieku, zwykle 4-10 lat. Rasami predysponowanymi są beagle, dobermany, goldenretrievery, jamniki, owczarki niemieckie, cocker spaniele, dogi niemieckie oraz pudle. Objawy niedoczynności tarczycy są bardzo zróżnicowane ze względu na rolę hormonów w procesach metabolicznych. W przebiegu choroby można stwierdzić zmiany skórne, zaburzenia metaboliczne, zmiany zachowania, oraz zaburzenia ze strony układu nerwowo-mięśniowego, rozrodczego, krążenia oraz narządu wzroku. Mogą one być nasilone w różnym stopniu i występować w różnych kombinacjach. Mogą różnić się zależnie od wieku psa, w którym doszło do niedoczynności, a nawet od rasy np. u niektórych ras psów dominuje łysienie tułowia, u innych pogorszenie stanu okrywy włosowej. Chore zwierzęta są ospałe, często otyłe, osłabione i wykazują nietolerancje na wysiłek i zimno. Z objawów skórnych często  pojawiają się wyłysienie na grzbiecie nosa, ogonie (tzw. szczurzy ogon), szyi, dolnej części klatki piersiowej, tułowiu (z reguły nie obejmuje głowy ani kończyn). sierść matowa, łamliwa i sucha. Skóra w okolicy pyska również może być pogrubiała, obwisła, może pojawić się tzw. obrzęk śluzakowaty (zaokrąglenie okolicy czoła, opadnięcie powiek, „tragiczny" wygląd twarzy). Skóra i uszy często infekowane są wtórnie drożdżakami (grzybami) i bakteriami (ropowica skóry). Czasami jedynym objawem u psów może być nawracające ropne zapalenie skóry, uszu lub nużyca. Świąd jeśli występuje, jest wynikiem wtórnego zapalenia skóry na tle: malasseziozy, bakterii, nużycy. Z objawów neurologicznych może dojść do otępienie, porażenie nerwu twarzowego, niedowłady, nadmierny zakres ruchów miopatia (uszkodzenie mięśni);zaburzenia w oddawaniu moczu (zaburzenia w unerwieniu mięśniówki pęcherza); porażenia krtani, przełyku.

Jest rzadkim schorzeniem o podłożu autoimmunologicznym przebiegającym z tworzeniem się jałowych krost. Krosty szybka pękają co wywołuje powstawanie znacznego strupienia skóry objętej zmianami. Stopień strupienia Jest jedną z cech diagnostycznych tej choroby. Ostatecznie rozpoznanie potwierdzają badania cytologiczne i histopatologiczne. Schorzenie leczy się lekami immunosupresyjnymi.




Pęcherzyca liściasta u 8-letniego kota. Zmiany skórne mogą sugerować inwazje świerzbowca usznego


Liczne neutrofile i keratynocy akantolityczne typowe przy występowaniu pęcherzycy liściastej.

Rak płaskonabłonkowy jest najczęściej spotykanym złośliwym nowotworem jamy ustnej u kotów (60% nowotworów jamy ustnej u kotów). Charakteryzuje się agresywnym wzrostem miejscowym i rzadko daje przerzuty do węzłów chłonnych i narządów. Najczęściej lokalizuje się w okolicy podjęzykowej, ale może rozwijać się na dziąsłach i w migdałkach. W Miarę wzrostu zajmuje leżące głębiej tkanki, również kości żuchwy. Dotyka najczęściej starsze koty , ok. 10-12-letnich, ale mogą też chorować koty młode (3-5 lat). U chorego kota mogą występować w jamie ustnej owrzodzenia i martwica, czasami rozwija się ropne zapalenie jamy ustnej. Kot przestaje jeść, chudnie, ślini się i wykonuje ciągłe ruchy żuchwą. Możliwe jest obluzowanie zębów i krwawienia z jamy ustnej. Leczeniem z wyboru jest chirurgiczne usunięcie zmian z dużym marginesem i zastosowanie chemioterapii




Rak płaskonabłonkowy jamy ustnej u kota. Materiał pobrany metodą biopsji cienkoigłowej

Rak płaskonabłonkowy jest najczęściej spotykanym złośliwym nowotworem jamy ustnej u kotów (60% nowotworów jamy ustnej u kotów). Charakteryzuje się agresywnym wzrostem miejscowym i rzadko daje przerzuty do węzłów chłonnych i narządów. Najczęściej lokalizuje się w okolicy podjęzykowej, ale może rozwijać się na dziąsłach i w migdałkach. W Miarę wzrostu zajmuje leżące głębiej tkanki, również kości żuchwy. Dotyka najczęściej starsze koty , ok. 10-12-letnich, ale mogą też chorować koty młode (3-5 lat). U chorego kota mogą występować w jamie ustnej owrzodzenia i martwica, czasami rozwija się ropne zapalenie jamy ustnej. Kot przestaje jeść, chudnie, ślini się i wykonuje ciągłe ruchy żuchwą. Możliwe jest obluzowanie zębów i krwawienia z jamy ustnej. Leczeniem z wyboru jest chirurgiczne usunięcie zmian z dużym marginesem i zastosowanie chemioterapii




Rak gruczołów okołoodbytniczych. Materiał pobrany metodą biopsji cienkoigłowej.

Ropomacicze jest to jednostka chorobowa polegająca na gromadzeniu się wydzieliny gruczołowej wewnątrz macicy. Z czasem wydzielina (np. po cieczce) ulega zakażeniu i pojawia się ropa, która wypełnia światło narządu, czasami powiększając je do bardzo dużych rozmiarów. Właściciele bardzo często widząc swojego pupila przychodzą do lecznicy twierdząc że pies ma wzdęcie brzucha. Objawy na początku są jak zwiększone pragnienie i oddawanie moczu (poliuria, polidypsia) ,wymioty , wyciek z pochwy ( przy formie ropomacicza otwartej ), apatia , powiększony brzuch brak apetytu (anoreksja) . Główną przyczyną jest zachwianie równowagi hormonalnej, w wyniku której dochodzi do nadmiernej czynności gruczołów macicznych i ich przerostu. Dochodzi jednocześnie do produkcji wydzieliny gruczołów, która ulega zakażeniu bytującymi wszędzie bakteriami.


Ropomacicze jednostronne u 9-letniej Bety.

Udar cieplny to nic innego jak przegrzanie u psa. Dochodzi do niego najczęściej poprzez nagrzanie się głowy oraz karku czworonoga,kiedy temperatura jego ciała osiąga ponad 41C. Psy w odróżnieniu od ludzi nie mają tak rozwiniętych gruczołów potowych, przez co muszą inaczej pozbywać się ciepła z organizmu. Kiedy pies chce się ochłodzić zaczyna ziać, a jego oddech staje się płytki. Ma to na celu szybszą wymianę ciepłego powietrza na to chłodniejsze. Jeśli przy okazji jego tętno jest szybsze niż zazwyczaj możemy domyślać się, że coś jest nie tak z naszym pupilem. Kolejnymi objawami jest dezorientacja psa oraz popadanie w letarg i obojętność. Przy okazji przegrzania może także wystąpić biegunka z wymiotami lub drgawki zwierzęcia. Najgorszą konsekwencją udar cieplnego u psa jest oczywiście jego śmierć. Najbardziej narażone na działanie gorącego słońca są psy o ciemnej barwie sierści (podobnie jak ubrania u człowieka), cierpiące na choroby układu krążenia lub oddechowego, jak również psy starsze lub otyłe. Ponadto rasy brachycefaliczne, czyli buldogi, boksery czy mopsy, z racji mniejszej zdolności do efektywnego schładzania swoich organizmów są bardziej narażone na przegrzanie niż inne rasy psów.


4 letnia mopsia na tlenoterapii. Temperatura ciała 41 stopni, zianie, duszność wdechowo-wydechowa, biegunka.

Zapalenie trzustki u kota rozwija się najczęściej łącznie z chorobami innych narządów: wątroby , nerek , jelit i płuc. znacznej większości przypadków nie udaje się ustalić przyczyny ale uznaje się że wśród przyczyn znajdujemy urazy narządów jamy brzusznej , choroby zakazne ( toxoplazmoza, FIP ) zwyrodnienie tłuszczowe i choroba zapalne jelit ( IBD )przyczyniają się do wystąpienia schorzenia. Również Hiperkalcemia ( podwyższony poziom wapnia ) jest uznawana jamko czynnik wywołujący zapalenie trzustki. Choroba może mieć przebieg ostry lub przewlekły czyli nawracający. Ostre zapaleni trzustki może przebiegać z bardziej poważnymi zespołami zaburzeń jak: wstrząs, zespól wykrzepiania wewnątrznaczyniowego ( DIC ) , niewydolność wielonarządowa które mogą prowadzić do śmierci pacjenta. , Obie formy predysponują koty to wystąpienia cukrzycy. Najczęstszymi objawami u kota są apatia, częściowy lub całkowity brak apetytu. Bolesność brzucha i wymioty występują stosunkowo rzadko.


5letnia kotka z silnymi wymiotami i biegunka trafiła do kliniki.

Obrzęk mózgu pourazowy jest schorzeniem bezpośrednio zagrażającym życiu. Wzrastające ciśnienie śródczaszkowe powoduje zmniejszeniu przepływu krwi przez naczynia mÓzgu co w konsekwencji prowadzi do hipoksji ( niedotlenienia ) a to z kolei pogłębia jeszcze bardziej obrzęk. Objawy obrzęku zależą od intensywności i zajętego obszaru. Najczęściej występujące to śpiączka i otępienie. Porażenie wiotkie, zniesione czucie głębokie i drgawki to kolejne częste objawy obrzęku tkanek na terenie CUN.


Wika podczas tlenoterapii. Brak kontaktu z otoczeniem, brak czucia głębokiego, brak odruchu rogówkowego. Pacjent w stanie krytycznym.


Wika na kontroli po 7 dniach od urazu.